Deze week in het tijdschrift KNACK een mooie tekst van Kamiel Vanhole: "wonen in welvaart; hoe het land versteende" als inleiding op de tentoonstelling "wonen in welvaart (1948-1973)" nog tot 14 januari in de Singel in Antwerpen .
De tekst geeft een herkenbaar gevoel voor iedereen die rond de jaren 60 opgroeide, welk gevoel een huis geeft.
"Het huis is van basteen, stevig, onderkelderd en voorzien van een eenvoudig puntdak dat vooraan met een rechthoekig raampje op een licht hellende straat uitkijkt. Z'n oranjerode pannen zijn intussen met een laagje grauw bedekt. Als voornaamste decoratie beschikt het op de bovenverdieping over een balkonnetje met smeedijzeren balustrade, dat op de slaapkamer van mijn ouders uitgeeft. Bij mijn weeten wordt het enkel gebruikt om op gezette tijden de Belgische driekleur uit te hangen."
Nog herkenbaar voor mensen op zoek naar onroerend goed:
" Toen mijn moeder nog als kind rondstoof, stonden er zeven huizen in de straat. Het huis waar ze opgroeide werd begin jaren dertig opgetrokken en had om en bij de 30 000 Belgische frank gekost. In 1988, na de dood van mijn grootmoeder, werd het verkocht voor drie miljoen. Onlangs werd het na een grondige opknapbeurt weer verder verkocht aan een Iers echtpaar voor de slordige som van 280 000 euro."
"het huis is nu twee jaar mijn oudere, ooit zal het langzaam zijn voorsprong gaan vergroten. Huizen zijn op vele levens berekend. Blindelings loop ik erdoorheen, ik ken zijn zachtste kreunen."
foto cover 'landeigendom' juli 1963 ® de singel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten