woensdag, november 29, 2006

wonen in welvaart.


Deze week in het tijdschrift KNACK een mooie tekst van Kamiel Vanhole: "wonen in welvaart; hoe het land versteende" als inleiding op de tentoonstelling "wonen in welvaart (1948-1973)" nog tot 14 januari in de Singel in Antwerpen .

De tekst geeft een herkenbaar gevoel voor iedereen die rond de jaren 60 opgroeide, welk gevoel een huis geeft.

"Het huis is van basteen, stevig, onderkelderd en voorzien van een eenvoudig puntdak dat vooraan met een rechthoekig raampje op een licht hellende straat uitkijkt. Z'n oranjerode pannen zijn intussen met een laagje grauw bedekt. Als voornaamste decoratie beschikt het op de bovenverdieping over een balkonnetje met smeedijzeren balustrade, dat op de slaapkamer van mijn ouders uitgeeft. Bij mijn weeten wordt het enkel gebruikt om op gezette tijden de Belgische driekleur uit te hangen."

Nog herkenbaar voor mensen op zoek naar onroerend goed:
" Toen mijn moeder nog als kind rondstoof, stonden er zeven huizen in de straat. Het huis waar ze opgroeide werd begin jaren dertig opgetrokken en had om en bij de 30 000 Belgische frank gekost. In 1988, na de dood van mijn grootmoeder, werd het verkocht voor drie miljoen. Onlangs werd het na een grondige opknapbeurt weer verder verkocht aan een Iers echtpaar voor de slordige som van 280 000 euro."

"het huis is nu twee jaar mijn oudere, ooit zal het langzaam zijn voorsprong gaan vergroten. Huizen zijn op vele levens berekend. Blindelings loop ik erdoorheen, ik ken zijn zachtste kreunen."

foto cover 'landeigendom' juli 1963 ® de singel.

zondag, november 19, 2006

New York Times Tower


schets ® Renzo Piano
De constructie van de New York Times Tower, NY, nadert het finaal stadium.
Het ontwerp is van Renzo Piano die we kennen van onder andere het Centre Pompidou in Parijs.


 rendering
Op het internet is er een interessante discussie aan de gang omtrent dit gebouw en in het bijzonder over het verschil in uitzicht van het gebouw in werkelijkheid vergeleken met de rederings van het ontwerp en de maquette.





Ook omtrent de impact op de skyline van New York. In de redering hierboven wordt het gebouw nogal geaccentueerd, op de foto van de werkelijkheid ziet het er uiteraard anders uit.
Dit is een steeds weerkerend fenomeen. Het is voor een ontwerper niet evident om aan het publiek te tonen hoe een gebouw er zal uit zien, zeker in zijn omgeving.





Als je dan nog met uitzonderlijke constructies en materialen werkt is het nog moeilijker het gebouw op een correcte manier te evoqueren. Renzo Piano maakt in de gevel van dit gebouw gebruik van keramische stangen die voor de glazen gevel worden geplaatst. Dit geeft het gebouw een semi-transparant uiterlijk, dat steeds wijzigt naargelang het licht.
Bijgaande foto's tonen dit duidelijk.






Deze keramische buizen reflecteren het zonlicht, zowel naar buiten als naar binnen. Ze filteren tevens het licht dat binnenvalt en geven je binnen ook een gevoel van veiligheid, alsof er toch een borstwering voor je staat op die grote hoogte.

Bij donker wordt het gebouw een lichtgevende, doorzichtige toorts.